هر چی تو اینترنت در مورد نامزدی و متعلقاتش سرچ میکنم (حتی لباسش!) برام نتیجه میاره: "دوران شیرین نامزدی!" ...

قبلا شنیده بودم که دوستانم از دوران نامزدیهاشون خیلی مینالیدند، با اینکه همه کوتاه مدت و 2-3 ماهه بوده، الان دارم احساس میکنم این واژه یک فریب بزرگه! نامزدی جایی معنا پیدا میکنه که دو طرف همدیگه رو نشناسند و برای چند روز تا حداکثر یکی دو ماه فقط با هم محرم باشند... ولی کسانی که شناخت خوب و نسبی حتی! چه برسه به شناخت تقریبا کامل! از هم دارند، نامزدی بی معنی ترین واژه میشه براشون... حالا به نظرتون دوران شیرین=تلخ! نامزدی، در زندگی امثال من و یاس چه نقشی داره؟؟؟

حس خیلی بدی دارم...

انگار با تولید این واژه دچار یک فریب بزرگ شدیم... یک فریب بزرگ...

پ.ن: هیچ وقت نامزد نکنید! شناخت لازم برای ازدواج تو رفت و آمدهای اولیه با حضور و در جریان بودن خانواده ها به طور کامل و خیلی خوبی ممکنه (حدالقل در 90% موارد، به جز مواردی که فرد مقابلتون یک آدم شیاد باشه!). بعدم اگر قصدتون ازدواجه (که حتما همین طور هم بوده که به این مرحله رسیده) عقد کنید! عقد دائم... اینطوری هم حق و حقوقتون معلومه و هم اون طوری که باید و شاید به رسمیت شناخته میشید...

در زمان انتخاب اگر سنجیده عمل کنید، راههای بسیاری برای شناخت هست که محرم شدن لزومی پیدا نمیکنه... محرمیت موقت اون هم برای مدتی کوتاه، آخرین راه برای شناخته (اونم برای کسی که از طرق مختلف دیگه هنوز سوالات بی جوابی براش باقی مونده که هیچ راهی جز محرمیت برای پاسخ بهشون وجود نداره)...که این حالت هم خیییییلی کم پیش میاد.